AutoPlus

Przemek

Strefa zgniotu (albo strefa kontrolowanego zgniotu) - określenie stosowane najczęściej w motoryzacji opisująca tę część pojazdu, która w razie kolizji z przeszkodą (także - z innym pojazdem) ulega deformacji (zgnieceniu) pochłaniając przy tym znaczną część energii pojazdu.
Wbrew intuicyjnemu mniemaniu, samochód, którego przód ulega znacznej deformacji, jest bezpieczniejszy od takiego, który mając sztywny przód ulegnie mniejszej deformacji. Wynika to z faktu, że strefa zgniotu o większej długości powoduje, że czas trwania zderzenia zwiększa się, co skutkuje zmniejszeniem sił działających na elementy pojazdu za strefą zgniotu w tym i pasażerów znajdujących się w pojeździe. Powoduje to ochronę przed zgnieceniem zasadniczej części pojazdu.

Jeśli pojazd poruszający się v=36 km/h (tj. 10 m/s) w wyniku kolizji z przeszkodą stałą wytraca całą swoją prędkość na strefie zgniotu długości s=25 cm, to czas trwania takiej kolizji wynosić będzie 0,05 s

Pojazd, który będzie miał strefę zgniotu dwa razy dłuższą przy tej samej prędkości będzie niszczył ją dwa razy dłużej.

Strefą zgniotu jest część pojazdu przed i za kabiną pasażerską, sama kabina musi mieć zwiększoną odporość na zgniatanie. Współcześnie projektowane samochody poddawane są w fazie prób testom zderzeniowym (ang. crash test) w celu doprowadzenia do optimum energii pochłanianej przez zgniataną karoserię podczas zderzenia jak i wielkości zgniotu przy kolizjach z przodu (przy zderzeniach czołowych), z tyłu (przy zderzeniach spowodowanych najechaniem pojazdu z tyłu). Zbyt słaba strefa zgniotu nie pochłonie energii, a po zgnieceniu jej giąć się będzie obszar kabiny, zbyt silna sprawi, że zanim zgnieciona zostanie przednia część pojazdu rozpocznie się zgniatanie kabiny. Zasady konstrukcji pojazdów wymagają też by w wyniku deformacji strefy zgniotu do kabiny nie wchodziły elementy ze strefy zgniotu (np. układu kierowniczego, sterowania sprzęgłem). Dla samochodów z silnikiem umieszczonym z przodu poprawienia bezpieczeństwa stosuje się odpowiednie mocowanie oraz ukośną wzmocnioną płytę między kabiną pasażerską a komorą silnika, która powoduje wciśnięcie silnika pod kabinę tak, aby ochronić nogi kierowcy.

We wczesnym etapie rozwoju motoryzacji, aż do lat 50., nie zwaracano uwagi na zachowanie się samochodu podczas zderzenia. Samochody produkowane były albo na sztywnej ramie, bez żadnych stref zgniotu, konstrukcje oparte o płytę podłogową miały często zbyt słabą strefę kabiny, a zbyt silny przód. Zabezpieczenia samochodów na wypadek kolizji ograniczały się zazwyczaj do zderzaków, których rolą była nie tyle poprawa bezpieczeństwa, co raczej ochrona karoserii pojazdu przed uszkodzeniem przy drobnych stłuczkach ulicznych. Zagadnienia bezpieczeństwa pasażerów i innych użytkowników dróg były sprawą drugorzędną, zwłaszcza w USA, wobec prędkości maksymalnej i innych osiągów oraz wygodą pasażerów oraz, zwłaszcza w Europie, wobec ceny i kosztów eksploatacji.

Przykładowo, strefa zgniotu we współczesnym nowym samochodzie Volvo S40 wynosi 62 cm, a w S80Đ nawet 69 cm (w warunkach standardowego testu zderzeniowego).

(C)wikipedia.pl

Mr_Mar

ciekawy artykuł, o ważnym elemencie. Zaważyłeś jedną ciekawą rzecz, o której wszyscy poprostu nie wiedzą, bądź nie chą uwierzyć, że im bardziej odkształcalny jest przód lub tył pojazdu tym bardziej jest on bezpieczny.